انگار که ترانه غمگینی را پلی کرده باشند که مثلا عارف می‌خواند و انداخته‌اندش روی عکسی که علی مادرش را کول کرده و رو به دوربین لبخند می‌زند. آهنگ خیلی سریع اوج می‌گیرد و می‌رسد به اینجا که:” نگاه تو روشنه شبای بی چراغم”. بعد آدم یاد یکی از اولین مصاحبه‌های علی انصاریان بعد اسم