جلیلوند متولد آبان ۱۳۱۹ در شیراز بود. او که فیزیک و سیمایی دلنشین داشت علاوه بر مدیر دوبلاژ و دوبلور بودن در چند فیلم سینمایی هم جلوی دوربین رفته بود. البته که در بازیگری هیچوقت نتوانست موفق شود. جلیلوند سال ۱۳۳۶ به همراه ابوالحسن تهامی و با تئاتر کار هنریاش را شروع کرد. علاقهاش به دوبله اما قدیمیتر از آن و مربوط به دورهی دبیرستان بود. او به دیدن فیلمهایی میرفت که در آن زمان در ایتالیا دوبله میشدند و هنر دوبلهی ایتالیاییهای هم که مشهور بود و از همان جا عاشق دوبله شد. صدای رسا و گیرایی هم داشت.
سال ۱۳۳۸ به دعوت هوشنگ مرادی برای اولینبار پا به استودیوی دوبله گذاشت و به جای یکی از نقشهای فرعی حرف زد. یک سال در نقشهیا کوچک صحبت میکرد تا اینکه سال ۱۳۳۹ در فیلم «سگ و مادر زن» برای اولینبار در یک نقش اول صحبت کرد.
از نقشهای ماندگاری که جلیلوند به جای آنها صحبت کرده است میشود به مارلون براندو در فیلم «زندهباد زاپاتا»، پل نیومن در فیلم «گربه روی شیروانی داغ»، ریچارد برتون در فیلم «چه کسی از ویرجینا ولف میترسد؟» و بعد از انقلاب اد هریس در فیلم «ساعتها» اشاره کرد. جلیلوند چنان توان بازی با صدایش را داشت که گاهی در فیلمهایی به جای دو نقش هم صحبت کرده است. اهل دوبله معتقد بودند که صدایش قابلیت تیپسازی شگفتانگیزی دارد و به همین دلیل میتواند در نقشهایی کاملا متفاوت در یک فیلم صداپیشگی کند. به عنوان مثال تیپ لمپن بامعرفتی که ناصر ملکمطیعی در سینمای ایران ساخت بدون صدای چنگیز جلیلوند قابل تصور نیست.
از نقشهای مهم او میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- ناپلئون بناپارت (مارلون براندو) در دزیره
- امیلیانو زاپاتا (مارلون براندو) در زندهباد زاپاتا
- روپرت (جیمز استوارت) در طناب
- رابرت استراد (برت لنکستر) در پرندهباز آلکاتراز
- بریک (پل نیومن) در گربه روی شیروانی داغ
- ایندیانا جونز (هریسون فورد) در ایندیانا جونز
او بعد از انقلاب از ایران رفت و ۲۰ سالی در آمریکا بود و اواخر دههی ۷۰ به ایران بازگشت. بعد از بازگشت به ایران باز هم در زمینهی دوبله بسیار فعال بود. او ماه گذشته به دلیل ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری شد و روز دوم آذر در سن ۸۰ سالگی بر اثر این بیماری درگذشت.